1. Katarzyna Adaszewska

Dyplom z rzeźby obroniłam na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w 1995 roku. Jestem pracownikiem naukowo-dydaktycznym na macierzystej uczelni. Tworzę rzeźby, obiekty, i instalacje, prace in situ. Moja aktywnosć artystyczna skoncentrowana jest na realizacji obiektów rzeźbiarskich, które często przyjmują formułę wieloelementowych aranżacji tematycznych. Jestem autorka dwunastu wystaw indywidualnych. Prezentowałam swoje prace na licznych wystawach zbiorowych krajowych i za granicą.”

Projekt „accoucher”. „Park jest miejscem publicznym, w przeciwieństwie do lasu, w którym można się zaszyć i doświadczyć samotności. Park zmusza do relacji z innymi ludźmi, nawet jeśli tą relacją miałoby być wyłącznie ukrycie się przed nimi. Park jest miejscem odpoczynku, lecz odpoczynku wśród ludzi. Las może być miejscem ucieczki przed ludźmi. Park jest biotopem. Zamieszkują go liczne organizmy zwierzęce, roślinne i grzyby. Człowiek przychodzi do parku jedynie w odwiedziny, a jeszcze częściej na spotkanie z innymi ludźmi. Park jako biotop nie podlega więc tożsamościom, które klasyfikują ludzi. Szczególności jak każdy biotop, jak każde miejsce zamieszkania jest obojętny wobec tożsamości płciowej.

Moja praca pt. „accoucher” (fr. rodzić)jest próbą ingerencji w te właściwości parku, to jest jego publiczny charakter i pozagenderowe jestestwo. Różowe firany przywodzą na myśl intymność, tajemnicę alkowy. Rozwiewane przez wiatr odkrywają to co najbardziej prywatne, osobiste. Firany zaznaczą około 20 metrową otwartą przestrzeń, a więc miejsce nieadekwatne do skali człowieka, niespełniające potrzeby ukrycia się w parkowej altanie. Praca mierzy się ze skalą drzew a nie człowieka. To co skrywa dotyczy „nieludzkiego życia”

Komentarze są wyłączone.