Urodzony w Winnikach (pow. lwowski). Ukończył szkołę średnią we Lwowie,
studia malarskie na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie.
I Wojna Światowa przerywa studia.
W 1917 r. wcielony do wojska austriackiego, walczył na froncie włoskim.
W okresie niepodległości Polski służył w armii polskiej do 1921 roku.
Studia uniemożliwia mu zła sytuacja materialna. Zostaje nauczycielem rysunku
i robót ręcznych, początkowo w swoich rodzinnych stronach a od 1925 roku
na Podlasiu.
1925 – 1933 – pracuje jako nauczyciel w Terespolu nad Bugiem,
po 1933 – przenosi się do Białej Podlaskiej, uczy rysunku i malarstwa.
W Białej tworzy cały cykl szkiców i akwarel, poświęconych miastu: zabytki, pejzaże
„Starszy, szczupły mężczyzna przesiadujący niemal codziennie ze szkicownikiem, sztalugami i paletą
w miejskim parku, albo na ulicach Białej”. Pracował w szkołach, w Domu Kultury Dzieci i Młodzieży
w Białej Podlaskiej.
Zmarł 15 czerwca 1973 roku z paletą w ręku w Sopocie i tam został pochowany.
W 2006 roku odbyła się wystawa jego akwareli ze zbiorów Jolanty i Stefana Karasińskich
w bialskim muzeum. Siostrzeńcem Tadeusz Różyckiego jest wybitny artysta prof. Kiejstut Bereźnicki.
Urodzony w 1900 r.
Podoficer mundurowy 83 pułku piechoty Wojska Polskiego do 1939 r.
Przez lata mieszkał w Białej Podlaskiej przy ul. Narutowicza.
Rysował i malował widoki miasta i okolicy.
Zmarł w r. 1981 w Białej Podlaskiej.
Prace w zbiorach m.in. Muzeum Południowego Podlasia
i Bialskiego Centrum Kultury oraz w zbiorach prywatnych.
Urodził się w Brześciu n. Bugiem.
Przez lata prowadził zakład szyldów i reklamy na ulicy Piłsudskiego.
Tworzył dekoracje, scenografie do bialskich amatorskich teatrów.
Zmarł 6 lutego 1986 w Białej Podlaskiej, gdzie jest pochowany.
