Anna Różycka, Krzysztof Marchlak – 05.01.2018 r.

ANNA RÓŻYCKA – Urodzona w Lublinie 19.09.1985. Rzeźbiarka, autorka instalacji, rysunków, obiektów meblarskich i wideo. W 2005 roku ukończyła liceum plastyczne w Nałęczowie w specjalizacji meblarstwo i design. W 2012 uzyskała dyplom Wrocławskiej ASP na wydziale rzeźby. Autorka wielu wystaw indywidualnych m.in.: Internacional Art Festiwal Yogyakarta Indonesia(2016) „Helo boys” Santa Cruz de Tenerife (2015), „iluminacje” Galeria Labirynt Lublin (2014), „With” Smart Ship Tokio (2012), „Algorytmy”- wystawa dyplomowa BWA Awangarda Wrocław (2012); jej prace brały udział także w licznych w wystawach zbiorowych : National Muzeum Yogyakarta (2015),Design Fiesta Gallery Tokyo ,festiwal światła Cieplice, Artenalia Poznań, „Granice Rzeźby” ASP Warszawa, „Woliery” Muzeum Współczesne Wrocław… Jej twórczośc to chłodna kalkulacja jaką daje płaszczyzna użytego materiału: wosku, stali, ceramiki, szkła. Wiele realizacji jest rodzajem eksperymentu – swoistej zabawy medium, jakim jest światło, i samym wnętrzem, adaptowanym na potrzeby pracy. Eksperymentuje także z materiałami takimi jak beton, kamień i żywice epoksydowe.

Seria prac „Part of body” jest wynikiem artystki własnych niedomagań, związanych z kondycją fizyczną jej organizmu – jak i fascynacji ludzkim ciałem, jego subtelnościami, delikatnością niuansów jakie podsuwa ten ruchomy obiekt.

oshtagalery.wordpres.com

Ciało, w tym wypadku ludzkie jest w swej różnorodności wciąż niewyczerpanym obszarem inspiracji, motywacji i wreszcie interpretacji. Nie oczekujmy form – obrazów nieporadnie naśladujących naturę odkryjmy, zauważmy raczej zasadę budowy, specyfikę konstrukcji. Spróbujmy ogarnąć … Wejrzyjmy w …Wniknijmy w… obszar subtelnych zmian, napięć powierzchni wynikających z tego co pod nią ukryte.

A w ciele nie tylko ukryte są kości, mięśnie i układ pokarmowy.


Krzysztof Marchlak
Zajmuje się głównie malarstwem, fotografią, tworzy instalacje.
Ciało i jego organiczność oraz psychika człowieka wraz z jego ulotnością i obecnością w postaci pamięci, w różnych proporcjach znajdują odzwierciedlenie w jego pracach. Obrazy z lat 2011-2015 charakteryzuje obiektowość i cielesność, przedstawiona za pomocą technik malarstwa materii oraz doświadczeń colour field painting. Poszarpane i szyte płótno zdaje się nawiązywać do trudnej pamięci, której reminiscencje nie pozwalają uzyskać pełni, utrudniają scalenie się powierzchni, rozbjają monotonię, uatrakcyjniają powierzchnię/powierzchowność. Prace z tego okresu inspirowane były m.in. badaniami Zigmunta Freuda nad strukturą podświadomości. W obrazy powstałych po tym czasie w większym stopniu zauważyć można wpływy surrealistyczne, natomiast w samej materii obrazu pojawia się tendencja do rezygnacji z obiektowości i trójwymiarowości fizycznej na rzecz iluzjonistycznego poczucia przestrzeni.

Dodaj do zakładek Link.

Komentarze są wyłączone.