“Dotyk, który bierze udział w dopaminowej przyjemności korzystania z social mediów za pomocą czułych ekranów, paradoksalnie oddziela nas od przyjemności płynącej bezpośrednio z palców. Twoje urządzenie osobiste doświadcza więcej twojego dotyku niż osoba, którą kochasz.
Dotyk jest doznaniem pomijanym na drodze do wysłania wiadomości, a to on pośredniczy w naszej komunikacji bardziej niż kiedykolwiek.
„Dotknij, aby dodać do relacji” to jeden z tekstów pojawiających się w interfejsie aplikacji Instagram. Wyjęłam go z aplikacji, żeby umieścić go w nowym kontekście i sprawdzić, co z tym zrobicie.
Po 12 latach poszukiwań i eksperymentów z formą poetycką przyjeżdżam z wystawą do Białej,
aby pokazać Wam, co tam nawymyślałam – i przede wszystkim spotkać się z Wami.
Na wystawie znajdą się prace z mojego dyplomu magisterskiego na krakowskich Intermediach ASP,
który obroniłam w lutym tego roku, a oprócz tego parę nowych, jeszcze niewystawianych prac.
Będzie i do posłuchania, i do dotykania, i do oglądania!”
Aleksandra Pieńkosz
Aleksandra Pieńkosz – rocznik 1992, pochodzi z Białej Podlaskiej, absolwentka Kraszaka. Oficjalnie tworzy na granicy tekstu i innych mediów od 2012 roku, odkąd zdekonstruowała swój debiutancki tomik wierszy wystawą w bialskiej Jazzanovej. Nieoficjalnie – robiła to już wcześniej, jako licealistka organizując w Białej poetyckie happeningi. W 2024 roku obroniła dyplom magisterski na intermediach krakowskiego ASP. Wcześniej skończyła edytorstwo na UJ. Pracuje jako graficzka-freelancerka i człowiek-orkiestra, a oprócz tego uczy projektowania książki na UKEN w Krakowie.
Jej zainteresowania przebiegały od poezji lingwistycznej przez liberaturę i literaturę cyfrową do glitch artu i estetyk postinternetowych i ciagle są gdzieś pomiędzy.
Prezentowała prace na wystawach zbiorowych w Polsce, Niemczech, Chorwacji, Włoszech i Stanach Zjednoczonych, a publikowała m.in. w Cegle, Notesie na 6 tygodni i australijskim Collage Collective Co.
