Magdalena Chomiak (Toruń)
Urodzona w Oleśnicy. W 2013 roku ukończyła studia magisterskie na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w zakresie konserwacji i restauracji malarstwa i rzeźby polichromowanej pod kierunkiem prof. dr hab. Bogumiły Rouba. W 2021 roku uzyskała tytuł doktora w zakresie sztuk pięknych, tworząc cykl przestrzennych obiektów – tkanin artystycznych pt. NIEOBECNOŚĆ pod kierunkiem dr hab. Anny Wysockiej, prof. Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Od 2019 roku prowadzi zajęcia na macierzystej uczelni w Pracowni rysunku, Technologii i techniki malarstwa ściennego i sztalugowego. Zajmuje się malarstwem oraz tkaniną artystyczną. Bierze udział w międzynarodowych i ogólnopolskich plenerach malarskich, wystawach zbiorowych; organizuje wystawy indywidualne.
Ekspozycja tkaniny artystycznej – cykl „WOBEC CIERPIENIA”. Cykl dwunastu tkanin, wyeksponowanych w przestrzeni otwartej w Parku Radziwiłłowskim nawiązywałby pośrednio do problemu braku pamięci o osobach, które w ubiegłych wiekach żyły na terenie dawnego pałacu i jednocześnie wywierały wpływ na ówczesne życie polityczne, społeczne i kulturowe.
Tkaniny pochodzące z cyklu WOBEC CIERPIENIA stanowią świadectwo poszukiwania własnej formy wypowiedzi artystycznej dla wyrażenia problemu bólu, osamotnienia człowieka. Prace w sposób symboliczny odnoszą się do kwestii nietrwałości życia oraz zmian następujących wraz z upływem czasu. Obiekty zawieszone w przestrzeni uosabiają słabość ludzkiej kondycji w obliczu nadchodzącej choroby, nieszczęścia. Sztywne, rozpięte, zgrzebne materie wyrażają tragizm doświadczeń i przeżyć wielu osób, naznaczonych piętnem wojny.
Zainteresowanie strukturą surowego płótna jutowego doprowadziło mnie do opracowania zgrzebnych, osobistych tkanin. Wykorzystując w pracy stare, pogryzione worki, znalezione w dawnym gospodarstwie moich dziadków, chciałam utrwalić pamięć o minionych wydarzeniach, nieżyjących już osobach. Zniszczona, naderwana, zgrzebna materia stanowi znak trudu egzystencji człowieka. Rozdarcia, przeszycia płótna podkreślają żałobny charakter tkanin. Surowe płótno nosi w sobie elementy pamięci o historii i ludzkim cierpieniu. Prace znajdujące się w otoczeniu drzew, architektury wpisują się w krajobraz, tworząc rodzaj environmentu.
